Perfekcyjna klapa...czyli bluzka, co spodniami się stała:)

Od kilku dni planowałam, że w końcu spróbuję uszyć coś innego niż pościel torebka, poszewka, itp.

Po wpisie o tym jak nauczyć się szyć (tutaj) pomyślałam, że powinnam być uczciwa wobec wszystkich i siebie...Pomądrowałam się, pomądrowałam się jak to nauczyć się szyć a sama nigdy nic ubraniowego nie uszyłam, poza jakimiś nieudolnymi próbami stworzenia fartuszka dla córki (tutaj) i sukienki (tutaj). Nabrałam wieeeelkich chęci:) Przewertowałam wszystkie gazetki z wykrojami, które mam w domu (niewiele), zakupiłam dodatkowo dwie nowe i już wiedziałam, co chcę uszyć. Wybór padł na bluzkę z dzianiny - taką idealną na ciepłą wiosnę i wczesne lato. Trzy dni biegałam po mieście w poszukiwaniu odpowiedniego materiału w odpowiedniej cenie.

Znalazłam takie oto cuda za niecałe 6-7 PLN za metr (tzw. końcówki).
Wybrałam model do uszycia, odrysowałam wykrój....dwa razy...Za pierwszym jakoś mi się zmiksowało i przerysowałam linie z dwóch różnych wykrojów:) Druga próba była bardziej udana, ale z ręką na sercu przyznaję, że odrysowywanie wykrojów to nie jest to, co lubię. Nie lubię! Wycięłam to, co przerysowałam, wzięłam do łapek opis szycia i.....zostałam położona na łopatki. Wiecie co tam było napisane? To, właśnie to:

Zszyć ramiona i boki. 
Zszyć przedni i tylny szew środkowy odszycia podkroju szyi oraz ramiona. 
Zszyć brzeg podkroju szyi z odszyciem i przestebnować na szer 1cm.

Dzięki Ani, która na Facebooku objaśniała mi wszystkie niezrozumiałe pojęcia oraz tłumaczyła co i jak powinnam zszyć, żeby wyszła bluzka, zabrałam się za wykrawanie z materiału.W międzyczasie dokształciłam się jeszcze w internecie, że krojenie dzianiny będzie łatwiejsze, jeżeli podłożę pod nią jakiś inny materiał, żeby dzianina się nie ślizgała. Tak zrobiłam. Wykroiłam, ale wycinanie z bawełny pościelowej a z dzianiny....to jest różnica.

Usiadłam z tymi wyciętymi kawałkami materiału, wzięłam je w ręce. Zaczęłam składać, szpilkować, wymyślać. Niby coś tam powstało na kształt bluzki. Odpięłam wszystko i zabrałam się za szycie wg kolejności opisanej w instrukcji. Jedno do drugiego, drugie do pierwszego...pauza...dalej ani rusz...Przykładam, zmieniam, próbuję z lewej, próbuję z prawej...To nie dla mnie!!!! No nie rozumiem, nie wiem, nie pojmuję....Perfekcyjna klapa:)

Po kilku próbach, zgodnie z zasadą, którą sama opisałam tu, odkładam wszystko, co nie idzie i z czego miała powstać bluzka a zabieram się za spodnie. Dresowe spodnie. Dla Synka. Wydawały mi się dużo prostsze do uszycia niż bluzka.....

Wykroju brak, ale mam spodnie, które teraz nosi a krótkie się robią. Sklejam kartki, aby powstała jedna na tyle duża, abym mogła odrysować aktualne spodnie. Spodnie na pół, odrysowanie, prostowanie odrysowanych linii. Już miałam ciąć, kiedy przypomniałam sobie, że warto byłoby dodać jakieś zapasy na szwy i podwinięcia. Dodaję.....ale stwierdzam, że za dużo dodałam i spodnie będą mocno za duże.

Kolejne linie powstają. Mierzę syna, mierzę mój rysunek, wprowadzam poprawki. Jest! Mój pierwszy prawie własnoręcznie wykonany wykrój:) Taka twórcza praca bardziej mi odpowiada niż odrysowywanie z gazetowej plątaniny linii. Ciekawe czy coś z tego będzie?

Wycinam mój szablon, koryguję tam, gdzie troszkę krzywo. Przykładam szablon do materiału, wycinam. Zadowolona jestem niesłychanie:) Czas na szycie:)

Zszywam, stebnuję, zszywam, pasuję do siebie, zszywam. Spodnie mają kształt spodni. Szybka przymiarka, zaznaczenie docelowej długości nogawek. Podwijanie, przeszywanie, tworzenie tunelu na gumkę w pasie.


Gumka w spodnie i tadaaaaam! Są! Ciekawe czy będą pasować i leżeć jak powinny?

Syn dzielnie znosi moje baczne oglądanie, czy aby na pupie się nie marszczą, czy nogawki nie za długie, nie za krótkie. Stoi, ja oglądam i....pękam z dumy. Moje pierwsze spodnie dresowe. Moje, sama je uszyłam i prawie sama skonstruowałam. Już wiem, że spodnie mogę szyć...te dresowe:)

Aaaa i nawet aplikację welurową naszyłam na nogawkę. A co:)

Wszystkie przeszycie od prawej strony przestebnowałam, bo jakoś tak bardziej "rasowo" wyglądają te spodnie. Szyło mi się niezwykle przyjemnie dresówkę, choć miałam z nią do czynienia po raz pierwszy. Bałam się czy dam radę bez owerloka, ale bez problemu poszło. Brzegi obrębiałam ściegiem owerlokowym. Nie mam stopki dedykowanej do tego ściegu, więc radziłam sobie zwykłą. Stopka jednak do ściegu owerlokowego pojawi się u mnie już niedługo - to wiem:) Owerlok też by mi się przydał.....ale nie narzekam....spodnie od wewnątrz wyglądają schludnie i ładnie. Jak na pierwszy raz jestem mega zadowolona i niezwykle dumna sama z siebie.

Spodnie pasują jak ulał - jak model się zgodzi to pstryknę kilka zdjęć i pokażę jak leżą. Na razie musicie uwierzyć na słowo, że jest ok:)

A bluzka? Do bluzki usiądę raz jeszcze, ale chyba bez zaglądania w instrukcję, której nie rozumiem. Improwizacja to jest to, co jest mi bliższe, z czym czuję się lepiej...Ciekawe czy ta metoda przyniesie kiedyś efekty w postaci bluzki...bo, że usiądę do niej ponownie to pewne:) Nie poddam się tak łatwo.

A teraz szczerze proszę - jak oceniacie moje spodnie? Co powinnam przy następnych poprawić, zmienić, skorygować? Spójrzcie fachowym okiem i piszcie proszę samą prawdę. Ja nie jestem z tych, co się obrażają:)