Mój szyciowy 'everest'

Miało być zupełnie inaczej...Wyszło jak zwykle:)

Po raz kolejny zastanawiam się czy to coś ze mną nie tak? Siadam do wykroju, czytam instrukcję 'jak szyć' i po lekturze wiem mniej niż przed.... Brak podstawowej wiedzy krawieckiej się kłania czy może już tak mam,  że zrozumieć za nic nie potrafię? Staram się, naprawdę się staram... Moje starania na nic się zdają, bo każda próba szycia z wykroju kończy się tym samym - pełną improwizacją:)

Sukienka z Burdy dla dzieci 2/2014  model 637.  Wg Burdy ta sukienka nosi nazwę "cała w bieli" a opis wskazuje, że jest to 'model z kołnierzykiem bebe i falbankami na podkrojach pach. Mocno się rozszerza od wysokości talii. Guziki na przodzie są tylko dekoracją, a prawdziwe zapięcie jest na tyle. Spódnicę zdobi wiele koronkowych taśm, które wzmacniają nostalgiczny efekt'. Taka nostalgiczno-romantyczna sukienusia dla małej dziewczynki......Spodobało mi się:) Tylko znaczka "łatwe" obok modelu nie było. 

Pierwsza sukienka i od razu iść po całości? Patrzę i patrzę na zdjęcie modelu i myślę, że może jednak spróbuję, bo taka ładna, taka nostalgiczna, delikatna i w ogóle...Materiał mam taki, który w wyobraźni podpowiada mi, że może powstać ciekawy efekt. Koronki też jakieś mam....Czuję, że to jest wyzwanie, które powinnam podjąć. Moja pierwsza sukienka....

Przerysowywanie wykroju z tej wielkiej burdowej płachty to już nie jest duży problem, więc sobie poradziłam rach ciach. Ostatnio wpadłam na pomysł, że wykorzystam klamerki do prania i półpergamin przypinam razem z płachtą z wykrojami a dzięki temu przerysowywanie jest znacznie prostsze (pergamin mi "nie tańczy"). Ten model wyrysowane ma tylko elementy składowe

góry sukienki. Cały dół, falbanki i inne elementy to zwykłe prostokąty, których wymiary są podane i należy sobie takie wyciąć z materiału. Ja na początek zdecydowałam, że wytnę tylko górę i zobaczę co mi się uda z tego zrobić.

I zaczęło się.....Poległam już na pierwszym punkcie instrukcji. Jejku! Dopiero teraz na to wpadłam dlaczego poległam. Dwie godziny obracałam w rękach te kawałki materiału, czytałam instrukcję i nie widziałam. No nie widziałam, że źle wycięłam części przez co, zamiast tyłu w jednym kawałku miałam tył w dwóch kawałkach. Podobnie z przodem...Dopiero teraz pisząc ten post zauważyłam, że źle skroiłam materiał. Teraz już wiem, skąd taka lawina moich klęsk:) Hm...i jak tu teraz opisać moją przygodę z szyciem sukienki? Chciałam  ponarzekać, że opisy Burdy są niezrozumiałe, że to nie dla mnie a się okazuje, że jakbym dobrze wycięła to może by jakoś poszło...Z drugiej strony mogliby napisać a nie kazali domyślać się z rysunku co i jak. No dobra, musztarda po obiedzie:) Napiszę mimo wszystko jak było.

Poległam na pierwszym punkcie, bo zapięcia planowanego przez burdę za nic nie mogłam pojąć. No dobra - nie widziałam jak zrobić:) Nie wiedziałam, bo oni pisali, że powinnam " na tyle naciąć rozcięcie od góry..." a ja nie miałam co naciąć, bo miałam ten tył przecięty na pół. Nie wiem jak mogłam się nie zorientować już wtedy, że problem jest gdzie indziej...Z drugiej strony, dzięki temu miałam okazję wspiąć się na swój szyciowy 'everest'....Postanowiłam, że zrobię zapięcie na zamek. Nie wiem, co mnie podkusiło, bo kiedy ostatnio wszywałam zamek kryty do mojej pierwszej spódniczki, to zbyt dobrze mi to nie wyszło (przeczytacie o tym tutaj- klik). Jakoś się jednak sukienka zapinać musi, więc z przymusu musi być zamek. Taki krótki zamek, jak długość tyłu góry sukienki być nie mógł, więc zdecydowałam, że wszyję dłuższy jak będę miała już doszyty dół sukienki.

Czas zabrać się za punkt 2 instrukcji - pliska z przodu na guziki. Nie mogło się udać z podobnej przyczyny, co z zapięciem tyłu. Mój przód składał się z dwóch połówek, więc...zszyłam te dwie połówki, przestebnowałam dla lepszego efektu wizualnego i z falbanki z guzikami zrezygnowałam. Nostalgiczny charakter sukienki zaczął się oddalać.

Zszyłam boki, zszyłam ramiona, stworzyłam kołnierzyk i dobrze, że zaczęłam myśleć. Burda w planach miała przyszycie kołnierzyka już na tym etapie wraz z odszyciem szyi. Moja sukienka z tą burdową coraz mniej miała wspólnego. Nie miałam wszytego zamka z tyłu, więc ja przyszyć kołnierzyka i zrobić odszycia szyi nie mogłam a przynajmniej nie powinnam:)

Nie miałam falbanki z przodu, więc zaczęłam dumać czy falbanki na odszyciach pach to będzie dobry pomysł. Moja wewnętrzna kontrola powiedziała, że to nie będzie ładnie wyglądać, więc z falbanek zrezygnowałam. Zrezygnowałam też z szycia dołu spódniczki wg planu Burdy, który miał być stworzony z prostokątów. Zachciało mi się dół zrobić z połowy koła. Wymierzyłam, wykroiłam, przyszyłam. Dumna byłam niesłychanie...do czasu przymiarki na żywym organizmie, czyli córce. Niby wyglądało dobrze, ale była zdecydowanie zbyt krótka, tzn. jakoś tak nie leżała dobrze a jeszcze podwinięcie powinno być. Proporcje jakieś nie takie były. 

Dla lepszego efektu wizualnego powstała falbanka na dole. Miała być z tego samego materiału co sukienka, ale po głośnych protestach córki, że "nie chce takiej, bo wyglądać będzie jak Kasia w fartuszku" (dlaczego Kasia to nie wiem), falbanka powstała z fioletowej tkaniny, która idealnie pasuje do kwiatków na sukience. Muszę przyznać, że to był świetny pomysł, bo sukienka tylko zyskała:)

Przyszedł czas na wszycie zamka. W zasadzie nie jest to trudna dla mnie czynność, ale bez problemu to mi idzie wszywanie zamków w poszewkach poduszek (na całej długości) a nie wszywanie zamka do sukienki. Zaplanowałam wszystko skrupulatnie, tzn. gdzie zamek, gdzie początek, gdzie koniec, gdzie będzie odszycie, itp. Wszyłam zamek - nawet wszystko ładnie się spasowało. Zszyłam pozostałą część dołu do zamka i też wyszło, choć bardziej to kwestia przypadku niż mojej wiedzy. Szyjąc ostatnio spódniczkę mi wyjść nie chciało a dzisiaj wyszło.

Pozostało doszyć kołnierzyk, zrobić odszycie szyi, odszycie pach. Zrobiłam jak umiałam. Nie narzekam, bo sukienusia nawet mi się udała, tylko "denerwuje" mnie kołnierzyk, który zadziera się troszkę do góry. Staram się jednak tego nie zauważać:)

Nostalgiczna w planach sukienka w rezultacie okazała się sukienką Adeli inspirowaną modelem 637 Burdy dla Dzieci 2/2014:) Jestem zadowolona z rezultatu i z tego ile się przy okazji nauczyłam. Mój szyciowy 'everest' zdobyty! Pierwsza sukienka uszyta! Oto w całej okazałości:)

Zachęcona, kupiłam wczoraj kolejną Burdę i już mam w planach szycie....wykrój już przerysowany:)