Szyję z Adelą - część 1

Był sobie słoń wielki - jak słoń.
Zwał się ten słoń Tomasz Trąbalski.
Wszystko, co miał, było jak słoń!
Lecz straszny był Zapominalski.

Ten fragment wiersza Juliana Tuwima idealnie wpisuje się w to, o czym chcę napisać i co chcę dzisiaj pokazać. 

Słonia szyłam już wiele razy (np. takiego-klik i takiego-klik) a zupełnie niedawno pokazałam  jak można uszyć samodzielnie słonia-przytulankę (instrukcję znajdziecie tutaj). Jest mi niezmiernie miło, że dla wielu z Was ten tutorial okazał się być przydatny. Trudno mi 'wyśledzić' kto Szyje z Adelą, więc moją wielką radością jest, kiedy sami chcecie się ze mną podzielić swoimi uszytkami, że przysyłacie do mnie zdjęcia. 

Justyno-Rudolfino i Kasiu Sz to - do Was kieruję dzisiaj moje podziękowania. Długo, zdecydowanie za długo trzymałam te zdjęcia tylko dla siebie....Przyszedł czas, aby efekty Waszego "Szycia z Adelą" pokazać innym. Dziękuję, że wyraziłyście zgodę na to, abym u siebie na blogu mogła pochwalić Wasze cudne dzieła. :) Proszę Państwa - oto słonie!

Słonik Kasi Sz, która zdjęcie swojego dzieła przesłała mi na FB. Napisała mi, że ten słonik "to pierwsza rzecz zrobiona od wykroju po szycie. Jestem dumna jak paw". 

Kasiu, wcale się nie dziwię, że jesteś dumna. Słoń jest cudny, ma zadartą trąbę, taki wesoły w odbiorze a przede wszystkim starannie odszyty. Te kropki dodają mu uroku. Jestem zachwycona! Bardzo podoba mi się tkanina, której użyłaś szyjąc słonia i za każdym razem, kiedy patrzę na to zdjęcie, nie mogę wyjść z wrażenia, że kiedyś ta tkanina była  sukienką....Recykling szyciowy pierwsza klasa! Kasiu jeszcze raz dziękuję i czekam na kolejne Twoje projekty:)

"Słonie rozpierzchły się po ogródku, niesforne strasznie, więc ledwo nadążyłam je do kupy zwołać do obfotografowywania ;)" - napisała Justyna vel Rudolfina i  przekazała całą serię zdjęć słoników o przepięknych imionach, w cudnej scenerii ogrodu. Pomysł na fotki w takim otoczeniu mnie zauroczył - słonie na drzewie, słonie pod drzewem, w trawie, na sznurkach....Uśmiecham się za każdym razem, gdy te zdjęcia oglądam:) Jeszcze bardziej, gdy spoglądam na słonie. Kolorowe, wesołe. Groszki, paski, kratka, kropki - fajne zestawienia. Justyna słonikowi przepikowała uszy, co mnie zachwyciło. Takie pikowanie dodaje indywidualnego charakteru. Pozwolisz, że tym razem to ja się zainspiruję i wykorzystam takie pikowane uszy przy następnym projekcie?

 

Dziewczyny - bardzo, bardzo, bardzo dziękuję za zaufanie jakim mnie obdarzyłyście. Dla mnie to zaszczyt. Wasze słonie są przecudne. Szkoda, że nie mogą siedzieć sobie obok moich przy maszynie....

Jak Wam się podobają słoniki Justyny i Kasi? A może macie swojego słonika i chcielibyście go pokazać? Jak nie słonika, to może dwustronną torbę lub inne rzeczy, których instrukcje szycia, tworzenia pokazuję na blogu (o tutaj-klik)? Zapraszam:)