Dlaczego maszyna do szycia?

Inspiracją był Mój Monsz. Pewnego dnia rzucił "A może byś coś uszyła..."  - i tak się zaczęło.

Maszyna ma lat wiele. Najpierw stała w moim rodzinnym domu, szyła na niej Mama. Tata chciał się jej pozbyć a mnie było jej żal wyrzucać. Przypominała mi Mamę...Przygarnęliśmy więc maszynę do naszej rodziny. Zajęła zaszczytne miejsce na strychu, wśród innych rzeczy, które "może kiedyś się przydadzą". Stała tam lat wiele, otulił ją kurz.

"A może byś uszyła..." sprawiło, że maszyna któregoś dnia, ze strychu wylądowała na stole w jadalni. Została odkurzona, wyczyszczona, uruchomiona. Działała z problemami, więc Monsz wysłał maszynę w delegację do Pana Zbigniewa. Dni kilka minęło, maszyna cieknąca olejem, naprawiona i wyregulowana znowu stanęła w jadalni.

Pierwsze próby na skrawkach znalezionych materiałów - ścieg prosty, w tył, w przód, itp. Udawało się. W szafie znalazłam stary obrus - idealny do nauki. A może poszewka na poduszkę?

Od mojego pierwszego spotkania z maszyną minęło kilkanaście dni. Czuję się wkręcona:) Szyję w każdej wolnej chwili, ćwiczę, pruję, zszywam, zaszywam. Uczę się na własnych błędach, ale korzystam przede wszystkim z rad doświadczonych szyciem osób, które wynajduję w internecie.

Nie wiem jak długo moje zmagania z maszyną będą trwały. Wiem natomiast, że szycie jest przyjemnością, o istnieniu której jeszcze niedawno nie miałam pojęcia.