Pomocnik Malucha, czyli moje dowiadczenia z szycia pierwszego fartuszka kuchennego

Po moich ostatnich zakupach szyciowych (piszę o nich tutaj) wiedziałam, co chciałabym uszyć. Fioletowa tkanina we wzorek idealnie mi pasowała do spódniczki, sukienki lub czegoś podobnego. Nigdy jednak za ubrania się nie brałam (no, poza jednym przypadkiem, po którym troszkę się zniechęciłam - tutaj poczytacie). Postanowiłam - uszyję coś, co będzie substytutem ubrania. Wybór padł na fartuszek. Nie chciałam jednak aby to był taki zwykły fartuszek typu dwa kawałki zszyte ze sobą i gotowe. Nie przypuszczałam jednak, że to będzie takie trudne.....

Oczywiście nie miałam wykroju. Przejrzałam internet w poszukiwaniu inspiracji, obejrzałam setki zdjęć fartuszków. Z tego, co zobaczyłam wytworzyłam w swojej wyobraźni fartuszek idealny:) Wyzwanie miałam, decyzję podjęłam, że będzie dla córci i się zaczęło.....

Krok 1 - ściągnięcie miary z córki. Jak umiałam tak ją wymierzyłam - od paszki do paszki, w pasie, na długość. Zanotowane, narysowane, wymyślone.

Krok 2 - krojenie materiału i pierwsze trudności....Dół fartuszka miał imitować spódniczkę, więc wyczytałam, że najlepiej układa się spódniczka z koła, półkoła, itp. Zdecydowałam, że będzie z koła. Promień wyliczyłam (matematyka jednak się do czegoś przydaje), wszystkie kalkulacje zrobiłam. Nie mam cyrkla, tzn. mam, ale taki mały szkolny - za mały na moje potrzeby. Myślę - talerz - ale był za mały. Ostatecznie stanęło na zrobieniu cyrkla z kartki papieru. Zadziałało. Koło wyrysowane i wycięte. Najtrudniejsze za mną (tak mi się wydawało). Inne elementy fartuszka wykroiłam już bez problemów. 

Krok 3 - zszywanie wszystkiego w całość. Wszyłam falbanki, zszyłam karczek ze spódniczką, obrzuciłam co obrzucić miałam, podwinęłam. Och, jaka szczęśliwa byłam, że tak gładko idzie. Uśmiech nie schodził mi z twarzy. Do czasu.....Zabrałam się za wszywanie paska. Nawet go wszyłam...i.... sprułam. Nie, wszystko było z nim dobrze. To moja wewnętrzna kontrola jakości produktu nie przepuściła do dalszej obróbki i użytkowania. No tak mi nie pasowało, że od środka fartuszka to nie wygląda tak, jakbym chciała....Wycięłam kolejny kawałek materiału na pasek bis i postanowiłam, że zszyję pasek do paska tak, że jeden będzie od zewnątrz a drugi od wewnątrz - taki plan na ukrycie tego, co mnie drażniło od środka. Zrobione.

Krok 4 - przymiarka. Aaaaaaaa! Spódniczka z koła pewnie jest idealna na spódniczkę, ale na fartuszek to już nie (a może tak, tylko ja coś naknociłam). Za dużo materiału było z tyłu, po związaniu nie wyglądało to dobrze a nawet wyglądało źle. Niechętnie, ale.....zabrałam się za prucie, odcinanie nadmiaru materiału z koła tak, że z tego koła została połówka. Ponowne szycie, przymiarka i jest.

Udało się. Z błędami, które wymagały poprawek, ale jest. Mój pierwszy fartuszek został uszyty. Tak szczerze, to jest troszkę za duży na córkę, ale tylko troszkę. Dzięki temu dłużej posłuży:))))))) Ja mam nowe doświadczenia szyciowe za sobą a córka fartuszek, który "się pięknie kołuje". Przy okazji znowu pobawiłam się ściegami ozdobnymi, bo biała falbanka zyskała wzór, który fajnie się na niej komponuje.Kolejny etap wtajemniczenia krawieckiego za mną - wymaga dalszych treningów, ale myślę, że spódniczkę dla córki jestem w stanie uszyć i to nie jedną - co zamierzam w najbliższym czasie zrobić.

Miłego dnia:)