Nowe ubranie na stary fotel, czyli metamorfoza pokoju część 1

Nigdy więcej! Nigdy więcej nie zabiorę się za szycie pokrowca na fotel. Nie wiem w ogóle skąd we mnie zatliła się myśl, że mogłabym go uszyć. Niestety taka myśl się pojawiła. Ba! Nawet nie sądziłam, że ta myśl tak zdominuje moje szyciowe plany, bo planów na szycie w ostatnim czasie pojawiło się mnóstwo. Wszystkie związane z metamorfozą pokoju córki. Nowy kolor ścian, nowy kolor mebli, więc stary fotel nie pasuje. No i ta moja wiara, że mi się uda.....

 Naładowana pozytywną energią nie mogłam się doczekać kiedy usiądę do maszyny i zajmę się szyciem. Malowałam meble córki a myślami byłam już przy maszynie. Machałam wałkiem z farbą i oczami wyobraźni widziałam przepiękne, romantyczne zasłonki na oknach, pastelowe, słodziutkie podusie....elegancki choć nie dystyngowany pokrowiec na fotel i wiele, wiele innych dodatków do nowego pokoju. Kiedy więc etap malowania zakończyłam to wiedziałam, że pierwszą rzeczą, która powstanie do nowego pokoju będzie pokrowiec na fotel.

Tkanina wybrana, dodatki wybrane - nic tylko szyć. Fotel z Ikea, kupiony 10 lat temu, ale wciąż go lubię. Ubranko, które miał wcześniej już się wysłużyło, wyblakło od ciągłego prania i jakiś czas temu wylądowało w śmietniku. Fajnie byłoby jakby miał nowe.....Wiem, można kupić, ale chciałam sama.

Na pierwszy rzut zabrałam się za szycie pokrowca na poduszkę-siedzisko do fotela. Odrysowałam kształt, wymierzyłam, wykroiłam. Nawet wypustkę po obwodzie wszyłam:) Nagimnastykowałam się troszeczkę przy wszywaniu części z zamkiem, bo rogi mi wyjść nie chciały kształtne, ale po kilku głębszych przemyśleniach udało się. Piękny pokrowiec wyszedł:) Ubrałam na poduchę. No cudo! Taki chciałam. Biegnę do pokoju córki, kładę ubraną poduchę na fotel i........Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

W szale tworzenia,  z radości szycia nie zwróciłam kompletnie uwagi, że prosta część poduszki będzie od przodu, widoczna dla oczu. Nie wiem dlaczego założyłam, że prosta część będzie dolegać do fotela i tam idealnie jest wszyć zamek...No nie wiem....Efekt? Jak kładę poduchę na fotel to widać zapięcie. Nie tak miało być. Wrrrrr!!!

Chwilowe zniechęcenie. Wizja prucia. Nie byłam na to gotowa, więc zabrałam się za szycie pokrowca na sam fotel. Naprawdę wierzyłam, że mając fotel bez problemu uszyję na niego nowy pokrowiec. Szalona ja:)

Proces przygotowania wykroju był na tyle twórczy, że zajął mi jakieś 4 godziny i myślę, że stanowiłby niezły materiał na jakiś film dokumentalny, hihihi. W każdym razie miałam wrażenie, że udało mi się stworzyć wykrój na pokrowiec fotela. Zaczęłam szyć. Kawałek po kawałku. Zaczęłam od pleców i części z zamkiem, bo pamiętałam, że oryginalny pokrowiec właśnie takie zapięcie posiadał. Niby proste. Potem kolejne części sobie doszywałam z tzw. zewnętrza fotela. Na koniec zabrałam się za doszywanie wnętrza. Brakowało tylko części siedziska.

Po doszyciu każdej z części robiłam przymiarkę. Pasowało, więc podbudowana cząstkowym sukcesem szyłam dalej. Przyszedł jednak moment, że miałam uszytą prawie całość. Odpięłam zamek i chciałam nałożyć pokrowiec na fotel. Nie da rady. Jak to nie da rady? Przecież pasowało! Sprawdzam. No nie da rady...Oglądam w lewo i w prawo, z przodu i z tyłu. Właśnie z tyłu....Wrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!!!! Zamek! Zamiast zapinać się z góry na dół to mój zapinał się z dołu do góry...Aaaaaaaaa! Byłam zrozpaczona. Poduszka-siedzisko do poprawki, pokrowiec do poprawki. Tyle prucia. Prułam:)

Przymiarka po poprawkach - no teoretycznie pasuje, tylko wnętrze jakieś lekko przykrótkie. Jak doszyję siedzisko to będzie się ciągnęło. Ekspresowy proces myślowy - muszę doszyć większe siedzisko. W tym samym czasie na FB Magda poradziła mi to samo:)  Doszyłam. Przymierzam. Niby jest ok. Zresztą nawet jakby nie było to musi tak zostać, bo przysięgam sił na poprawki już nie miałam.

Poduszki-siedziska już nie poprawiałam, tylko uszyłam nowe z innego materiału. No przyznać się muszę, że nie wyszło idealnie. Na razie jednak jest i być musi, bo czasu kompletnie nie mam na poprawianie. Chęci jakby też mniej. Fotel mnie pokonał:)

Trudne to niezwykle zadanie było, ale:

• udało mi się jakoś pokrowiec uszyć
• nawet pasuje
• lekko się ciągnie na pleckach, ale z tyłu przecież nikt nie zagląda:) - nie wierzę, że to piszę, bo przy mojej skłonności do szycia idealnie to aż niewiarygodne....
• zrobiłam na przodzie taką niby falbankę, którą pamiętam, że oryginał posiadał
• doszyłam falbankę na dole, przez co pokrowiec jest bardziej fikuśny i jakoś tam odciąga wzrok od niedoskonałości
• po umiejscowieniu poduchy-siedziska na miejscu jakoś w całości nawet nieźle się komponuje
• nie będę więcej szyła pokrowca na fotel:) no, chyba, że zdobędę gdzieś oryginalny wykrój 

 To było cenne doświadczenie....

Czekam na zdobywanie nowych:) Jak zakończę remont to mam zamiar szyć. Dużo szyć:) Zaglądajcie do mnie regularnie.

Wszystkim, którzy wcześniej nie widzieli przypominam o konkursie. Do wygrania podusia lub torba. Czasu coraz mniej. Szczegóły tutaj (klik).

Miłego!