Moje spotkanie z grudniowym wydaniem Burda

W okresie świąteczno-noworocznym oraz zaraz po przywitaniu Nowego Roku, nie miałam zupełnie czasu na szycie. Chęci miałam, wenę miałam a czasu brak. Jakby mi się czasoprzestrzeń skurczyła. Próbowałam dokonać analizy, znaleźć to COŚ, co sprawiło, że nagle zaczęłam żyć w niedoczasie. I wiecie co? Nie znalazłam tej jednej, konkretnej przyczyny. Postanowiłam jednak, że będę starała się wygospodarowywać przynajmniej godzinkę wieczorową porą na moje szyciowe tworzenie. Śladem tego postanowienia udałam się na spotkanie z grudniowym wydaniem Burdy.

W numerze 12/2014 znalazłam kilka rzeczy, które zostały na moją listę "do uszycia". Jejku, dobrze, że Wy tej listy nie widzicie:) Ile tam już jest zapisanych rzeczy....Pewnie nawet połowy z nich nigdy nie uszyję, ale zapisuję. Nie wiem skąd we mnie wiara, że jak zapiszę to może uszyję, hihihi. 

Na pierwszy rzut postanowiłam wziąć pod stopkę bluzeczkę, która w grudniowej Burdzie oznaczona jest numerem 148. Śliczna, luźna bluzeczka dal dziewczynki. W zaleceniach Burdy bluzeczka powinna powstać z krepy wiskozowej. Nie miałam. Miałam za to subtelną, cienką, błękitną dzianinę w kropeczki. Postanowiłam, że idealnie się nada a nawet jakby mi coś nie wyszło, to żal bardzo nie będzie. 

Sama bluzeczka w szyciu prosta. Polecam każdemu, kto szycie ubrań zaczyna. Myślę, że spokojnie można sobie poradzić o ile....rozumie się, co pisze Burda w instrukcji szycia, albo szyje się po swojemu. Ja wybrałam metodę "na swoją modłę", tym bardziej, że wiedziałam już przed rozpoczęciem szycia, jakie modyfikacje wprowadzę. 

Zmian jest sporo....Przede wszystkim moja bluzeczka nie ma rozcięcia z zapięciem z tyłu. Szyjąc bluzkę z dzianiny, nie widziałam sensu tworzenia zapięcia a poza tym, przyznaję się bez bicia, wciąż nie potrafię poprawnie zrobić takiego rozcięcia jak proponuje Burda.Zatem u mnie rozcięcia brak:)

Kolejna zmiana to samo marszczenie przy szyi i rękawach. Wykonałam zakładki zamiast marszczenia. Czy to lepiej czy gorzej? Nie wiem, ale tak sobie wymyśliłam choć teraz zrobiłabym jeszcze co innego - przy szyi wszyłabym gumeczkę, aby uzyskać ładne zmarszczenia i elastyczność otworu na głowę. Następnym razem:)

 

Największa innowacja w mojej bluzeczce to wszycie gumki na dole bluzki. W zasadzie to, że ta gumka tam się znalazła wynika z tego, że bluzeczka bez niej była dosyć szeroka i luźna. Moja córka jest bardzo szczupła i nie wyglądała zbyt dobrze.W mojej ocenie ten zabieg jest bardzo udany. Dlatego też przy następnej takiej bluzeczce wszyję
również gumkę przy szyi i jako wykończenie rękawów.

Sama bluzeczka bardzo dziewczęca, fajna. Oczywiście jest troszeczkę za duża. Kompletnie nie pojmuję rozmiarówki Burdy, ale powoli się uczę, że na moje dziecko muszę brać wykrój rozmiar mniejszy (ze względu na szczupłość dziecka) i wydłużać go do wzrostu dziecka.

To, z czego jestem niezwykle zadowolona to z wykończenia przy szyi. Po raz pierwszy udało mi się to zrobić tak, że jest ładnie. Muszę jeszcze popracować nad przyszywaniem odszycia, bo oczywiście w tym modelu od wewnątrz przyszywałam już ręcznie bojąc się, że zepsuję cały efekt szyjąc na maszynie. Znam na pamięć wszelkie instrukcje jak to robić, ale kiedy przychodzi do praktycznego zastosowania to jakoś nie zawsze mi wychodzi. Myślę, że tak jak wszystko, i w tym temacie muszę więcej trenować:)

Wszystkie szwy mi się spotkały tam, gdzie powinny, np. podczas wszywania rękawów. Z pewną nieśmiałością dostrzegam, że szycie ubrań zaczyna sprawiać mi coraz mniej problemów. Wiem, że to, za co się biorę, to są proste projekty. Wyznaję jednak zasadę, że małymi kroczkami dojdę do momentu, w którym i te trudniejsze będą łatwiejsze:)

Córka z bluzeczki zadowolona, założyła i ściągnąć nie chce. Nie ma lepszej rekomendacji:)