Króliki atakują, czyli jak postanowiłam zostać króliczą mamą....

Amelia - rozważna i romantyczna, twórcza oraz odpowiedzialna. Potrafi zrealizować swe najśmielsze marzenia, a w pracy ceniona jest za wnikliwość. Dzięki pochwałom i sukcesom rozkwita, mobilizując się do dalszego rozwoju. W jej życiu ważne miejsce zajmują kariera oraz dalekie podróże. Jest lubiana, subtelna i taktowna. Posiada dar szybkiego podejmowania trafnych decyzji i niezwykle precyzyjnego działania. Nie znosi monotonii oraz nudy. Nigdy nie narzeka i nie ulega zwątpieniu. Marzy natomiast o wielkiej miłości po grób, chociaż nie stroni od przygód i gorących romansów – bardzo trudno jej się ustatkować. Założenie rodziny nieustannie odkłada w czasie. *

Zabrałam się za stworzenie Amelki na specjalne zamówienie pewnej młodej damy. Nie powiem, że nie miałam obaw. Miałam, bo szycie dla osób trzecich jest bardzo odpowiedzialne. Nawet, gdy ta osobą jest ktoś znany i ma niewiele lat. Nie ma mowy o krzywych szwach czy niedociągnięciach. Szyjąc dla siebie potrafię czasami przymknąć oko na małe niedoskonałości jednak tworząc z myślą, że uszytek pójdzie w świat....stresuję się bardzo. Za bardzo...

Ciało tej szmacianej panienki damy powstało z białej bawełny, którą zafarbowałam na kolor zbliżony do cielistego. Za barwnik posłużyła mi herbata. Pierwszy raz farbowałam tkaninę i zrobiłam to 'na oko'. Z efektu jestem zadowolona. Nie ma zacieków i przebarwień, barwa jest delikatna, subtelna i.....troszkę blada:) Na przyszłość jednak dołożę starań, aby kolor był bardziej intensywny. 

Amelię uszyłam na bazie wykroju królika. Wykrój i metodę szycia znajdziecie tutaj (klik). Przyznam się Wam, że szablon bazowy wielokrotnie zmieniałam, bo po uszyciu ciągle mi coś nie pasowało. Wydłużyłam nogi, wyszczupliłam stopy i zmieniłam im troszkę kształt. Zmieniłam również kształt rąk oraz skróciłam je troszkę. Wszystko po to, aby Amelka wyglądała tak, jak chciałam. Dzięki temu zyskałam również swój własny, indywidualny szablon królika, który zaczynam eksploatować do granic wytrzymałości:)

Po uzyskaniu szablonu idealnego uszyłam ciałko. Niby nie jest to wielka sztuka, ale wymaga precyzji na zakrętach :) Potem wypychanie. Zastosowałam delikatną jak puch kulkę silikonową, ale przyznaję się bez bicia, że wypełnianie to nie jest to, co lubię najbardziej. Czasochłonna czynność, która ani twórcza jest ani szczególnie przyjemna. Kiedy już myślałam, że oto najgorsze za mną, przyszedł czas na ubranie tej niewiasty. Jedyne ubranko, jakie kiedykolwiek szyłam dla takiej szmacianej przytulanki to spodnie, które w pocie czoła powstały dla Stefana (poczytacie o tym tutaj - klik). Spodnie dla Amelki nie wchodziły w rachubę, bo przecież ona taka rozważna....romantyczna.....dziewczęca.....Jak ubrać króliczą damę? Oczywiście w sukienkę.

Pomysłów na uszycie sukienki miałam w głowie tak dużo, że nie wiedziałam, który wybrać. Jak już zdecydowałam, to....nie wiedziałam jak uszyć. Bywało i tak, że nie widziałam a i tak za szycie się brałam. Szyłam, przymierzałam, odkładałam....a finalnie wyrzucałam. Szycie ubrań dla szmacianych zabawek to nie jest prosta sprawa! Przynajmniej dla mnie. Zużyłam wiele centymetrów różnych tkanin. Całe szczęście były to końcówki, które skrupulatnie gromadzę. Z czystym sumieniem, bez poczucia marnotrastwa, mogłam trenować szycie ubranka dla Amelii. Po iluś tam podejściach powstała wersja finalna. Sukienka dla króliczej panienki z białej bawełny, którą wyposażyłam w ozdobny szew w czerwonym kolorze. Do tego ozdobny guziczek i jest. Bez przepychu, prosta, dziewczęca sukienka i.....troszkę za krótka :) Jakoś tak mi wyszło, że nie wyszła długość jaka powinna i Amelia świeciła czterema literkami. Musiałam coś temu zaradzić.....

Najpierw chciałam doszyć falbankę do dołu sukienki, aby wydłużyć ją nieco. Potem wymyśliłam, że uszyję halkę pod sukienkę, która będzie zalotnie wystawać dołem i zakryje to, co zakryć powinna. W ostateczności uszyłam galotki z różowej bawełny. Teraz Amelka zamiast sukienki ma tunikę i spodnie. Taka nowoczesna i modna dziewczyna :)

Sporym wyzwaniem okazało się również wyhaftowanie buźki i oczek. Naprułam się....oj naprułam....Jakoś finalnie wyszło, ale nad tym muszę jeszcze popracować. Już na koniec lekkim muśnięciem różu dorobiłam Amelii rumieńce na twarzy. Bardzo delikatnie, bo nie chciałam przesadzić.

Ubrana króliczka, więc misja zakończona. Przytulanka poszła w świat a ja odetchnęłam, kiedy dowiedziałam się, że baaaaardzo się młodej damie podoba. Włożyłam w jej stworzenie całe moje serce. To moja pierwsza tak kompleksowo wykonana zabawka. Mimo, ze wcześniej uszyłam Stefana (klik), Alojzego (klik) i kilka słoni (klik), to doświadczeń w szyciu takich rzeczy nie mam. Chyba zacznę je zdobywać, bo tworzenie Amelki bardzo mi się spodobało i z rozpędu uszyłam jeszcze kilka króliczych panienek. Każda inna, każda wyjątkowa, każda dostarczyła mi zarówno nowych, szyciowych wrażeń jak i pozwoliła na twórcze spełnienie. Ubieranie takich szmacianych przytulanek to całkiem niezła możliwość na uruchomienie własnej kreatywności. Dzisiaj wiem, że szycie króliczych panienek to nie takie proste zadanie, bo wymagające precyzji, cierpliwości i sporej ilości czasu. Wiem jednak, że może wciągnąć.....Moje kolejne dziewczyny pokażę Wam w najbliższej przyszłości. Powstało małe przedszkole :)

Jaka ona jest? Przedstawiam Wam Amelię - króliczą panienkę, która poszła w świat. Może nie idealna, może nie romantyczna, ale z sercem tworzona i w serce wyposażona.

 

* opis imienia Amelia zaczerpnięty z portalu http://www.ksiegaimion.com/amelia

How to sew tilda bunny