Taka ładna....a taka trudnna....

Dzianina oczywiście. Pikowana. Wypatrzona ostatnio w sklepie z tkaninami. Fajny sklep, z ciekawą i bogatą ofertą, ale niezbyt fajną obsługą, więc więcej pewnie tam już nie zawitam.

Dzianina zakupiona - baaardzo mi się spodobała. Pudrowo - różowa, pikowana. W wyobraźni widziałam spódniczkę z koła z czarną, szeroką gumą w pasie i podszytym tiulem u dołu. Wyobraźnia swoje a późniejsza realizacja swoje....

Zamiast spódniczki powstała sukienka. Moja własna, tzn. własnoręcznie - z pomocą mądrych książek - skonstruowana. Prosta sukienka dla dziewczynki.

Pomiary wykonałam zgodnie z instrukcją wyczytaną w książce. Dodałam tam, gdzie miałam dodać, odjęłam, co miałam odjąć. Wyrysowałam wszystko na arkuszu papieru szarego. Nie było to takie proste, ale jakoś wyszło. Wydaje mi się, że chyba dobrze wyszło, choć.....

Kiedy przebrnęłam przez etap tworzenia własnego wykroju miałam dziwne wrażenie, że teraz to już z górki i nie więcej jak za godzinkę, max dwie, sukienka będzie gotowa. Skąd we mnie taka pewność? Przecież nie raz się przekonałam, że podczas szycia maszynowego pewności nigdy mieć nie można....

Pierwsze sygnały, że łatwo wcale nie musi być , zauważyłam już na etapie wykrawania formy sukienki z dzianiny. Dzianina ładna, ale bardzo rozciągliwa. Musiałam uważać, aby podczas cięcia nic mi się nigdzie nie naciągnęło. Poza tym niezwykle łatwa do zaciągania, więc przed rozpoczęciem szycia.....wypiłowałam dokładnie paznokcie na wszelki wypadek :) Teraz się zastanawiam jak długo będzie bez zaciągnięć.....

Widząc z czym mam do czynienia, profilaktycznie wszystkie brzegi podkleiłam paskiem flizeliny. Zabrałam się za szycie a to szycie to istna mordęga. Dawno już tak się nie namęczyłam. Igła do dzianiny, flizelina, odpowiednie nici. Ba! Nawet znacznie bardziej przystosowana do szycia dzianin maszyna i co? Dzianina naciąga się podczas szycia! Musiałam baaaardzo, ale to baaaardzo uważać, aby przez przypadek nie chwycić zbyt mocno dzianiny podczas szycia, nie rozciągnąć podczas jej prowadzenia pod stopką. Generalnie - jak z jajkiem...

W planach sukienka miała mieć fikuśne odszycie szyi albo kołnierzyk z dzianinki z wypustką. Nawet zabrałam się za takie wykończenie, ale niestety po trzeciej czy czwartej próbie zrezygnowałam z pomysłu. Kołnierzyka nie ma, wypustki nie ma. Tak mi się ten dekolt naciągał a potem falował, że się poddałam. Aż dziw, że podczas wielokrotnego prucia nie pozaciągałam dzianiny....choć w jednym miejscu małe oczko poszło. Na szczęście nie widać. W efekcie dekolt podwinęłam i ręcznie przyszyłam od wewnątrz. Podobnie rękawy i dół - wszystko ręczna robota. Troszkę wymagało to czasu i poświęcenia, ale przynajmniej nic nie faluje i nic się nie naciągnęło a przy okazji ładnie wygląda.

Sukienka powstawała w bólach i mękach kilka dobrych dni. Co ją wzięłam w ręce, to odkładałam. Siadałam, szyłam, prułam, chowałam do szafki i tak kilka razy. Wszystko przez to, że się uparłam na ten kołnierzyk :) Dopiero jak odpuściłam i zaakceptowałam fakt, że sukienka owszem będzie, ale prościutka i bez zbędnych ozdobników to jakoś poszło. 

To była moja pierwsza przygoda z dzianiną pikowaną. Czy ostatni? Nie wiem, ale na razie mam dość:) Na tyle dość, że jedyne na co się zdobyłam do dodanie plastikowych ozdobników na przodzie dekoltu. Naprawdę nie miałam pomysłu jak urozmaicić ten róż....Te kwiatki wpadły w me ręce przypadkiem i przypadkiem wskoczyły na sukienkę. Efekt może nie jest powalający, ale córkę zadowala, więc mnie też.

To, co mnie troszeczkę rozczarowało to fakt, że pomimo skrupulatnego ściągnięcia miary, wyrysowania własnej formy, sukienka jest oczywiście za szeroka. W ramionach wszystko pasuje, pod pachami wszystko pasuje, ale już cała reszta mogłaby być szczuplejsza. Nie miałam już jednak siły na kolejne prucie.

Po wielu godzinach spędzonych w moim szyciowym pokoju sukienka z pięknej pudrowo-różowej dzianiny jest gotowa:

a) własnoręcznie skonstruowana,

b) własnoręcznie uszyta,

c) własnoręcznie ozdobiona,

d) własnoręcznie wymęczona.

 Oto ona w całej okazałości :)

Szczegóły: 

• wykrój - własnoręcznie wykonana konstrukcja na bazie książki
• Materiał - dzianina pikowana zakupiona w sklepie stacjonarnym
• Szycie - maszyna Łucznik Malwina 2070 wygrana w konkursie Szyciowy Blog Roku, obrzucenie brzegów ściegiem owerlokowym na tej maszynie
• Dodatki - plastikowe kwiatki kupione w KIK
• Czas szycia : trudny do zmierzenia, bo sukienka powstawała w bólach przez wiele dni

P.S. Sukienka została w całości uszyta na maszynie Łucznik Malwina 2070. To pierwsze tak poważne szycie na tej maszynie. Muszę przyznać, że jestem zadowolona ze współpracy. To, co mnie szczególnie zachwyca to piękny ścieg owerlokowy, którym wykończyłam brzegi. Troszkę się boję to napisać, aby moja Silverka nie usłyszała, ale ten ścieg owerlokowy w Malwinie jest ładniejszy niż w Silvercrest....