Model 45, czyli pantera rządzi!

Zachęcona Waszymi komentarzami do mojej debiutanckiej sukienki dla siebie (pokazywałam ją tutaj - klik), postanowiłam uszyć kolejną. Cały wieczór wertowałam szyciowe czasopisma w lewo i w prawo, w poszukiwaniu sukienki idealnej. Nie wiedząc oczywiście, która ta idealna jest, wybrałam trzy modele, które wydawało mi się, że będą pasowały na moją figurę - ukryją to, co ukryć chcę a wyeksponują to, co mam całkiem do zaakceptowania.

Pół nocy odrysowywałam wykroje i szczęśliwa położyłam się spać. Z poczuciem, że wybrałam dobrze. Tak w ogóle to muszę się Wam przyznać, że mam spory kłopot z określeniem, co chciałabym dla siebie uszyć, z jakiej tkaniny, w jakim kolorze. Naprawdę mam problem. Siedzę, patrzę i nie wiem. Moja garderoba jest dosyć smutna, bo dominują czernie, szarości, biele. Kolorów jak na lekarstwo....Zamarzyło mi się więc coś kolorowego....

O losie! Zgadnijcie, co wybrałam w sklepie? Nie kolorową łączkę, którą polecała mi Pani sprzedawczyni, nie pastelowe maziajki, które zachwalane były jako modne i w ogóle pięknie się prezentujące na "ludziu". Wybrałam biało-czarną panterkę! Zaraz jak kupiłam, to zaczęłam się zastanawiać, co mnie za licho opętało, że to wzięłam. Biel i czerń lubię, ale nie lubię panterki. Czy to nie jest jakieś zamroczenie umysłu? W każdym razie skoro kupiłam, to wykorzystać postanowiłam. Zapłaciłam za to cudo niecałe 9 PLN, więc potraktowałam szycie panterki jako doskonałą okazję do nauki a niekoniecznie do noszenia. Wykroiłam i zanim zaczęłam szyć, wpadłam na kolejny genialny tego dnia pomysł. Naprawdę nie wiem czy to temperatura czy jakieś inne dziwne zjawiska sprawiły, że moja sukienka zyskać miała podszewkę. Materiału podszewkowego oczywiście w domu nie miałam, ale miałam za to białą bawełnę, którą ochoczo skroiłam.

Sama sukienka w oryginale podszewki nie miała. Moja miała mieć. Dodam, że podobnie jak nie mam doświadczeń w szyciu sukienek dla siebie, tak tym bardziej nie mam doświadczeń i wiedzy we wszywaniu podszewek do sukienek. Z pełnym podziwem dla siebie stwierdzam, że wyposażenie sukienki w podszewkę wyszło mi po prostu super.

Sukienka z cyklu "łatwe". Model 45 z wydania Anna Moda na Szycie 1/2013. Sukienka na zdjęciu bardzo mi się spodobała. Prosty model, bez udziwnień. Dawno temu, kiedy kupiłam to wydanie Anny, miałam ochotę na uszycie tej sukienki. Wtedy jednak wydawało mi się, że nie dam rady. Nic nie rozumiałam z opisu do sukienki, więc pomysł na szycie porzuciłam. Teraz usiadłam i uszyłam, z tą różnicą, że zupełnie nie posiłkowałam się opisem a jedynie uruchomiłam własną głowę :) Przyznaję, że sukienka prosta do uszycia. Szczególnie wtedy, gdy szyć się ją będzie bez podszewki - jak w oryginale. Podszewka troszkę dokłada pracy, ale wszystko jest do opanowania.

Po uszyciu, a przed podwinięciem dołu, przymiarka. Niby ok, ale jakoś tak workowo się czułam. Nawet

workowo wyglądałam. Nie wiem jak to możliwe, bo wykroiłam najmniejszy rozmiar 36/38 a tył wisiał i brzydko się układał. Postanowiłam zmniejszyć i wymodelować troszkę ten tył i zrobić zaszewki. Szaleństwo już na etapie pomysłu, ponieważ zaszewek nigdy nie szyłam a już na pewno ich nie tworzyłam samodzielnie. Pojęcia praktycznego zero. Wymierzyłam sobie mniej więcej gdzie i ile zebrać na plecach i siup - zaszewki powstały. Nie wiem czy są w odpowiednim miejscu, na odpowiedniej

wysokości, nie wiem nawet czy jest dobrze zszyłam. Efekt finalny na moje oko wygląda dobrze, więc uznaję, że sobie z tym elementem poradziłam. Po wszyciu zaszewek sukienka wygląda lepiej.  Rękawki i dół zostały wyposażone w lamówkę ze skosu, która schludnie wykańcza wnętrze. Sama sukienka została wyposażona w metkę, żeby nie było wątpliwości, że to moje dzieło, hihihi.

W trakcie szycia ta panterka tak mnie męczyła, że chciałam ją przełamać innym kolorem, aby troszkę ją stonować. Czerwień, biel lub czerń - takie pomysły miałam. Radziłam się na FB czy przełamywać czy nie i dzięki Waszym sugestiom postanowiłam jednak nie dokładać czerwieni. Myślę, że to była dobra decyzja. Kolorowe dodatki można dołożyć w formie torebki, naszyjnika, butów czy też paska....

Czy ja siebie lubię tak odziana? Hm....panterka średnio mi leży, ale sama sukienka podobała mi się do momentu, gdy pokazałam się Moonszowi. Popatrzył i powiedział, że ten dekolt i rękawki nie są dla mnie, bo bardzo mnie poszerzają w barkach. Ogólnie podoba Mu się, ale góra nie bardzo. 

Cały mój entuzjam opadł :) Oczywiście dumna jestem, bo uszyłam kolejną sukienkę dla siebie, która pasuje i jest chyba najpiękniej odszytym ciuszkiem w mojej karierze. Miała być sukienką do nauki, więc taką pozostanie. Nosić ją będę na ogródek, bo na miasto już się nie odważę...skoro poszerza....a na punkcie poszerzania jestem szczególnie wyczulona :) 

Teraz pozostawiam Wam fotki mojej panterkowej kiecki z różnych ujęć od zewnątrz i od wewnątrz a także na 'ludziu', czyli na mnie.  Całą sesję wykonały dzieci. Z pozowaniem mam takie same problemy jak z noszeniem sukienek, więc wybaczcie za troszkę onieśmielone pozy :) 

Teraz proszę o szczere informacje zwrotne, co na temat panterkowego modelu 45 sądzicie :)

 

 

 

 

 

Podsumowanie:

Sukienkę uszyłam z dzianiny drukowanej oraz białej bawełny (podszewka).
Całość uszyta na maszynie Łucznik Malwina 2070.

Koszt to 9 PLN dzianina i 9 PLN podszewka. W sumie 18 PLN. 

 




P.S. Czy osoby, które chciały dostać list są jeszcze zainteresowane? Nie mam jak tych listów wysłać, bo....nie mam adresów.....