Oszukać przeznaczenie

Chciałabym i boję się...Chciałabym, ale nie mam wolnych środków....Chciałabym, ale trochę mi żal.... Prawie dwa lata szycia i prawie dwa lata dumania i okresowego rozmyślania nad nową inwestycją. Niepodobne to troszkę do mnie, bo zazwyczaj nie mam problemów z podejmowaniem takich decyzji. Zazwyczaj, bo jak się okazuje, w tym przypadku takie proste to nie jest.

Owerlok - maszyna, która potrafi zająć me myśli na długi czas. Oczywiście nie dumam nad tą maszyną non stop. Bardziej okresowo :) W chwilach, gdy zabieram się za szycie dzianin myślę o owerloku. Kilka dni przed mega okazją zakupu owerloka w Lidlu - również spać nie mogę. Owerlok to moje platoniczne marzenie, które wcale nie tak prosto jest spełnić...Mam problem.

Kilka dobrych dni temu dowiedziałam się - dzięki uprzejmości 'fejsbukowych' koleżanek - o nowej dostawie owerloków w Lidlu. Tej dostawie, która miała miejsce wczoraj. Temat powrócił do mojej głowy. Tysiące myśli, tysiące wątpliwości, tysiące trudnych decyzji do podjęcia. Po raz kolejny zaczęłam dyskutować o tym, czy to dobry owerlok, czy warto, czy potrzebny, czy dobra cena. Dużo rozmów z Moonszem, dużo rozmów z Wami, dużo rozmów samej z sobą....

W zasadzie wszędzie czyta się, że szycie z owerlokiem, to inne szycie. Jednak ja bez owerloka szyję i po raz pierwszy nie będę skromna - uważam, że daję radę mimo, że owerloka nie mam. No, ale gdybym go miała, to pewnie byłoby mi łatwiej....Mniej czasu spędzonego nad uszyciem jednego ciuszka.....Więcej możliwości....Ładniejsze wykończenia.....

Jednak pojawia się gdzieś z tyłu głowy wciąż ta myśl, że:

• owerlok z Lidla nie ma pojemnika na ścinki (tylko czy on jest taki bardzo potrzebny, skoro i tak podczas szycia robi się bałagan i muszę potem sprzątać),
• jest cztero-nitkowy a gdy studiuję różne opinie, to lepiej mieć pięcio-nitkowy, bo więcej możliwości (piszą też, że lepiej doskładać i mieć maszynę wypas a ja posiadając zwykłą Silvercrest nie narzekałam, więc...),
• owerlok Singer jest głośny i nie daje rady ze wszystkimi tkaninami (tak piszą, ale czy to prawda? jedno piszą, że chodzi jak traktor, inni, że jest cichy.....),
• nie wiem czy na moje skromne szycie owerlok jest taki niezbędny, czy nie wystarczy sama stebnówka,
• wydam kilka stówek na szycie do szuflady a mogłabym za te pieniądze.....,
• będę musiała nadwyrężyć troszkę swój budżet, bo akurat w październiku mam zaplanowane inne wydatki i owerloka w tych planach nie było,
• zawsze zdążę kupić owerloka, bo skoro dwa lata bez niego żyję to mogę i kolejne dwa czekać.

Takich myśli sporo w głowie. Euforia miesza się z racjonalnością i głosem rozsądku. Chciałabym i boję się. W moim domu nikt przed 8 października o owerloku nie wspomina, bo wiedzą jak bardzo biję się z myślami i wiedzą też, że tę decyzję muszę podjąć sama. Świadomie. To musi być moja decyzja.

Dzień czy dwa przed dostawą maszyn do sklepu podjęłam decyzję. Taką decyzję zaczarowaną troszkę :) Oddam się przeznaczeniu.....Rano do sklepu ani możliwości dotrzeć nie mam, ani nawet nie miałabym ochoty w dzikim tłumie gnać do koszy (raz to przeżyłam i dziękuję - pisałam tutaj - klik). Mogę pojechać wieczorem, więc.....Nie ma co się nastawiać, że zapoluję na owerloka, bo albo będzie albo nie będzie. Cena atrakcyjna, więc może być to produkt popularny. Mając jednak na uwadze, ile maszyn Silvercrest do dzisiaj stoi w moim lokalnym sklepie.....jest nadzieja, że owerlok będzie czekał na mnie. Wcale nie musi, ale może....choć jak go nie będzie, to żalu wielkiego nie będę odczuwała, bo wciąż nie wiem....

Przyszedł czwartkowy ranek a mnie ciekawość już świdrowała...Kto kupił? Czy kupił? Jakie pierwsze wrażenia? Ile było ludzi? Czy dużo maszyn stało? Tysiące pytań...z ciekawości....No i czytam, że jedna z Was kupiła i druga. Trzecia też kupiła....Maszyn było niewiele, ludzi wiele, ale chyba nie aż tak, żeby walczyć o pudełko z zawartością. Pisaliście na moim profilu (tutaj - klik), że fajna, że ładna, że ciężko nawlec, że szyje, że przyjemność, że głośna, że cicha, że..... Z każdym Waszym słowem mnie dopadał coraz większy żal, że ja się nie zdecydowałam na owerloka....Żal za chwilę zastępował głos rozsądku, że przecież tak bardzo nie jest mi chyba potrzebny.

Całe szczęście, że mój dzień był bardzo intensywny do samego wieczora, bo chyba bym zwariowała od myślenia i rozważania. Przyszedł wieczór a ja mogłam wreszcie pojechać do sklepu. Tak, chyba czekałam na ten moment....Nadal nie wiedziałam czy chcę kupić, ale wiedziałam, że przynajmniej chciałabym zobaczyć, dotknąć, ocenić wizualnie. Tylko czy będzie mi dane?

Podjechałam, wzięłam wózek, weszłam. Spakowałam do torebki bułki kajzerki, wzięłam herbatę. Spokojnym krokiem popychałam wózek pakując do niego przy okazji niezbędne rzeczy. Przecież mój pośpiech i tak nic już nie zmieni....Przy warzywach zaczęłam łypać okiem na kosze. Widziałam tylko jeden wielki bałagan. Jakieś ciuchy się wylewały przez metalowe barierki. Owerloka nie widzę. No, ale mam ograniczoną widoczność spod warzyw, więc.....idę dalej. Mix sałat ląduje w koszyku, jakiś kurczak, banany, przecier pomidorowy. Rządek po rządku spaceruję i docieram do strefy zero. Pudełek nie widać. Same szmatki. Patrzę na kartki na górze chcąc zlokalizować miejsce, gdzie teoretycznie owerloki mogłyby stać. Znalazłam....Rzut oka na kosz - nie ma, leżą tylko powyciągane z opakowań ubrania. Cała sterta....Podeszłam bliżej. Nie wiem na co liczyłam. Nie ma to nie ma. Podeszłam jednak....Poczułam to - bicie serca, najpierw delikatne, potem szybciej i szybciej. Poziom emocji wzrósł. Nieśmiało wyciągnęłam rękę przed siebie. Miałam wrażenie....Tak mi się wydawało....Pewności nie miałam.....

Wyciągnęłam rękę, chwyciłam jakąś bluzeczkę, podniosłam. Potem kolejna i kolejna a moim oczom ukazało się TO PUDEŁKO! A nawet dwa. Dwa pudełka przykryte szmatkami. Dwa pudełka i dwa owerloki. Czy to nie przeznaczenie? Swoją drogą, jaką ludziki potrafią zrobić zadymę w sklepie, że ubrania z koszy obok trafiają do niemal wszystkich koszy.....

Nie wiem czy się ucieszyłam czy zmartwiłam, bo miałam taką mieszankę w głowie.... ale ze spokojem otworzyłam pudło, wyciągnęłam pierwszą warstwę styropianu, odwinęłam woreczek i zobaczyłam ten sprzęt. Bez ryski, bez skazy. Ładny. Dotknęłam próbkę ze ściegiem, która była pod stopką. Stałam i wciąż się wahałam. Wziąć , nie wziąć, potrzebuję, nie potrzebuję. Taka okazja a ja nadal nie wiem. Wariatka!

Wzięłam, kupiłam, zapłaciłam, mam. Stoi w domu na stole od wczoraj. W kartonie. Obejrzałam, schowałam, nie szyłam. Lidl daje 7 dni na zwrot. Mam 7 dni na podjęcie decyzji ostatecznej a w głowie dźwięczą słowa Moonsza "Przecież marzyłaś o owerloku.....Nad czym Ty się tak zastanawiasz...."

Chyba nie udało mi się oszukać przeznaczenia....