Co denerwuje początkującą krawcową....po roku od pierwszego szycia:)

Rok temu, na początku mojej szyciowej drogi napisałam post o tym, co deneruje początkującą krawcową (tutaj-klik). Tak umownie nazwałam siebie wtedy krawcową (choć wcale nią nie jestem) i tak nazywam siebie dzisiaj - po roku - bo w sumie fajnie to brzmi:) Droga osoby, która uczy się samodzielnie szyć nie jest usłana różami a spotkania z maszyną nie zawsze kończą się efektem, o którym się marzy. Co tu dużo mówić - nauka szycia na maszynie łatwa nie jest i pisząc to mam na myśli naukę szycia bez szkół i krawieckich mentorów. 

Co denerwowało mnie na początku szyciowej drogi? Co z tych rzeczy denerwuje mnie do dzisiaj? A może pojawiły się nowe okoliczności, które sprawiają, że rwę włosy z głowy, zastanawiam się "po co mi to szycie"?

 Czas na małe podsumowanie:

1. Kończąca się nitka w bębenku - Ha! Z dumą muszę napisać, że potrafię nad tym panować. Nad nitką oczywiście:) Mniej więcej potrafię już ocenić, na ile szycia starczy mi nitki w zależności od ściegu. Poza tym, nabyłam nawyk sprawdzania, ile jest nitki na szpulce w bębenku zanim rozpocznę szycie, np. kiedy do maszyny siadam po kilku godzinach lub dniach od ostatniego szycia. Coraz rzadziej, a w zasadzie bardzo rzadko, zdarza mi się, że zaskakuje mnie w trakcie szycia brak nitki w bębenku.
2. Łamiąca się igła - oj, połamałam kilkanaście igieł w pierwszych miesiącach szycia i naprawdę nie wiedziałam wtedy jak i dlaczego. Dzisiaj igły jakoś mi się nie łamią i szczerze nie wiem, dlaczego wtedy namiętnie igły traciłam a teraz nie.
3. Przyspieszanie maszyny - Roku temu pisałam "Szyłam sobie w miarę równym tempem i nagle "wrrrrr" poszło! Noga mocniej nacisnęła pedał i po szyciu - zawsze podczas przyspieszenia nie panowałam nad materiałem. Efekt prucie i szycie od nowa". Dzisiaj nad maszyną panować potrafię. Nie przyspiesza kiedy nie chcę a w rezultacie nie muszę pruć. Ba! Nawet czasami chciałabym żeby była szybsza....
4. Prucie - tu się nic nie zmieniło. Pruć nie lubię. Dla mnie to strata cennego czasu i kiedy już dojdzie do sytuacji, że coś spruć jednak muszę, to wtedy złoszczę się sama na siebie. Fakt też jest taki, że sytuacji, kiedy pruć muszę jest zdecydowanie mniej niż na początku szyciowej drogi.
5. Dokładność - z dokładnością nigdy problemów większych nie miałam, choć przyznaję czasami sama sobie zarzucałam, że się czepiam rzeczy, których powinnam nie widzieć. No, ale już tak mam i tego nie zmienię. Dokładność to jednak cecha, która powinna dominować w szyciu, dlatego akceptuję to i nie dyskutuję. Uważam, że proste szycie to proste krojenie. Ładne szycie to prasowanie w trakcie, wykończenie detali, itp. No nie ma szans, że uda się uszyć, coś ładnego stworzyć siadając do szycia z wygniecionym materiałem, itp.
6. Cierpliwość - miałam problem z cierpliwością, oj miałam. Chciałam już, natychmiast, teraz. A tak się nie dało. Szybko znaczy powoli. Powoli znaczy szybko. Wyznaję zasadę, że małymi krokami należy posuwać się do przodu, bo takie tempo gwarantuje, że się nie zniechęcę. Nie ma nic bardziej frustrującego jak niemożność uszycia czegoś, co się ma w głowie. Często jednak to coś nie mam szansy uszyć, bo zwyczajnie to jeszcze nie ten etap. O ile daję radę już z prostymi ubraniami o tyle nie rzucam się na szycie płaszczy. Ale kiedyś...:) Cierpliwości, tej szyciowej, już w sobie poszukiwać nie muszę, bo ją w sobie mam i polecam każdemu ją w sobie odnaleźć.

A teraz kilka nowości, czyli elementy, których rok temu nie wskazywałam:

1. Tempo tworzenia i szycia - och, ja ja czasami cierpię, że szyję, tworzę coś trzy lub cztery godziny a mogłabym to samo zrobić w godzinę. Mogłabym, gdybym dysponowała odpowiednim sprzętem, np. owerlokiem. Nie oszukujmy się - szyjąc jakieś ubranko z dzianiny można je uszyć rach-ciach na owerloku lub znacznie dłużej na stebnówce. Tak się naczytałam, bo doświadczeń nie mam:) Ja na zwykłej domowej maszynie zanim podkleję brzegi dzianiny flizeliną, zanim zszyję, obrębię brzegi to mija czas....Na owerloku można ten sam efekt uzyskać jednym szyciem. Ponoć... Kiedyś sobie kupię tego owerloka:)
2. Uciekające szpilki - nie wiem jak jest u Was, ale mnie ciągle znikają szpilki. Niby mam podusię na szpilki (synek mi uszył), niby odkładam je na miejsce, ale z szycia na szycie mam ich mniej. Ciągle szpilki dokupuję. Do tego denerwuje mnie jakość szpilek. Bywa, że nowiutkie szpilki wyciągam z woreczka a one nie chcą się wbijać w tkaninę. Oglądam, porównuję i niby takie same jak te, które wchodzą jak w masło.
3. Wędrujące nitki po domu - mam to szczęście, że mam swój mały pokoik, w którym mieszka maszyna i w którym szyję. Po każdym szyciu sprzątam ścinki, obcięte nitki, itp. Mogłabym powiedzieć, że żadna nitka nie ma prawa wyjść poza ten pokój. A jednak wychodzą i nieproszone łażą po całym domu. Nitki są wszędzie a ja latam z odkurzaczem:)
4. Prasowanie w trakcie szycia - wiem, że to kwestia organizacji, ale właśnie fakt, że nie mogę tego zorganizować lepiej sprawia, że prasowanie w trakcie szycia doprowadza mnie do szaleństwa. Dlaczego? Po pierwsze nie lubię prasować. Po drugie nie wiem czy tylko ja tak mam czy Wy również, ale często w trakcie szycia mam potrzebę rozprasowania szwów, itp. No i lecę z tym moim kawałkiem uszytka do żelazka, prasuję i wracam. Czasami przy jednej rzeczy biegam tak kilka, kilkanaście razy...Żeby dotrzeć do żelazka muszę pokonać trochę metrów w linii prostej + jakieś 18 schodów. Osłabia mnie to bieganie a nie mam możliwości żelazka ustawić w pokoju, w którym szyję...Planuję jak po nowym roku przeorganizować ten pokój aby w nim szyć i prasować. Muszę sobie też kupić małe żelazko dedykowane specjalnie do szycia.Wtedy będzie łatwiej...
5. Stopki do zadań specjalnych a raczej ich brak. Naczytałam się o cudownych właściwościach niektórych stopek do szycia i chciałabym wszystkie je mieć. Sopka do marszczenia, stopka do podwijania, stopka do......Po zakupie stopki owerlokowej wierzę, że czasami specjalna stopka potrafi skrócić i umilić szycie. Wiem, mogłabym sobie takie stopki kupić i po temacie. Pewnie sobie je kiedyś kupię, ale na dzisiaj stając przed wyborem - stopka czy materiał - wybieram materiał. No i za każdym razem jak siadam do podwijania spódniczki z koła myślę sobie " jakbym miała stopkę do podwijania to wykończenie tej spódniczki byłoby łatwiejsze" :)
6. Czas na szycie, którego mam coraz mniej, bo obowiązków coraz więcej. W głowie tyle planów, tyle chęci w rękach a nie mogę usiąść do maszyny tak często jakbym chciała. Z tym pewnie boryka się większość osób szyjących hobbystycznie a nie zawodowo. Pocieszam się, że teraz jak się już tak wyuczę, nauczę dobrze szyć, to na emeryturze będę miło spędzać czas od rana do wieczora przy maszynie:) No, chyba, że będę aktywną emerytką podróżującą po świecie:) Wtedy będę szyć między kolejnymi wyprawami, hihihi.

Jak widzicie rzeczy, które denerwowały na początku teraz już takie problemowe nie są. Za to pojawiły się nowe elementy, które potrafią "umilić" szycie. Niezmiennie jednak uważam, że szycie to fajna sprawa, do którego potrzeba cierpliwości i dokładności. Mimo, że czasami denerwuję się na coś w trakcie szycia, to i tak nie porzuciłabym tego, co odkryłam rok temu i co sprawia mi taką frajdę. 

A Was? Co Was denerwuje? A może nic i szycie jest tylko przyjemnością?