Zanim zadzwoni pierwszy dzwonek....

Tak ekspresowego szycia dawno nie miałam. Zapomniałam już nawet jak to jest szyć bez planu i na ostatnią chwilę. Czasami jednak takie spontaniczne decyzje dają całkiem fajny efekt. Czy tak jest tym razem? Nie potrafię ocenić, ale wiem, że właścicielka nowego uszytka zadowolona, więc.... 

Dzisiaj ostatni dzień szkolnych wakacji. Dzieci w domu, mama w domu. Rano usiadłam do maszyny z myślą, że uszyję coś innego. Zaplanowane miałam wszystko od A do Z, tkaniny przygotowane, wykroje wycięte i poukładane. Usiadłam i w jednej sekundzie postanowiłam, że uszyję coś innego. Nie mogę napisać, że to była rzecz niezbędna i wymagająca ode mnie tak spektakularnej zmiany planów. No, ale była wena to musiałam ją wykorzystać :)

Nowy rok szkolny, nowe wyzwania, więc postanowiłam uszyć nowy worek. Worek na strój na WF, na który wykorzystać chciałam niemal ostatnie już skrawki materiałów, które od dłuższego czasu zalegają i zajmują miejsce w mojej szafce z tkaninami. "Mamo, dlaczego zawsze worek musi być w kropki" - zapytała córka widząc, że na stole rozkładam nieśmiertelne białe kropy na szarym tle. "Nie musi, ale taki mam materiał i chcę go wykorzystać" - odpowiedziałam. "Achaaaaa.....to może chociaż dodasz coś, żeby nie było tak szaro i było bardziej dziewczyńsko?". No to dodałam :)

Worek, choć bazę kolorystyczną ma szaro-białą, został przeze mnie wyposażony w kolorową falbankę, kolorową tasiemkę do wiązania, różowy kwiatek z guziczkiem oraz kontrastującą, granatową lamówkę, którą podszyłam taśmą koronkową. 

Falbanka z tkaniny w różowe kwiatki miała za zadanie dodać całości lekkiej frywolności i imitować spódniczkę. Taki był plan i myślę, że się udało. Tasiemka do wiązania powstała z gotowej lamówki, którą przeszyłam na pół. Woreczek można zawiesić w szatni, dzięki temu, że ma doszyte szelki. Jakoś nie lubię worków, które zawieszane są na sznurku. Wolę takie z szelkami :) Szelki mają jeszcze jedną zaletę - dzięki nim można woreczek nosić na ramieniu czy nieść w rączce. 

Wnętrze woreczka wyposażone zostało w podszewkę. Nie zdziwcie się jednak, bo podszewka jest....w biało-szare grochy :) Obiecuję jednak, że to koniec przygody z tą tkaniną, bo już jej nie mam. Malutkie kawałki, ktore mi zostały wykorzystam zapewne jako dodatek a nie bazę w kolejnych projektach. 

  

Szyjąć worek wykorzystałam ściegi ozdobne dostępne w mojej maszynie. Starałam się nimi wykończyć miejsca, które takiego wykończenia wymagały, czyli podwinięcie falbanki, szelki czy też linia łączenia wierzchniej części worka z podszewką.

 

Falbanka w worku pełni rolę falbanki, co oznacza, że jej dolna część nie jest na sztywno przyszyta do konstrukcji woreczka.

Pomimo ekspresowego szycia, mój nowy projekt uważam za udany. Z pełną odpowiedzialnością mogę napisać, że treningi przy maszynie przynoszą efekty. Rzeczy trudne stają się łatwiejsze, więc jeżeli dzisiaj patrzysz na ten woreczek i myślisz, że to dla Ciebie za trudne....Pamiętaj, że za jakiś czas wcale to takie trudne nie będzie, bo z szyciem jest jak z nauką jazdy na rowerze. Dla mnie taką nauką jazdy na rowerze aktualnie jest szycie ubrań :) Z woreczkami już sobie radzę.

Córka po wnikliwych oględzinach worka stwierdziła, że "na włef to go szkoda..." i będzie "nosić w nim strój na tańce".  Cóż więcej chcieć? Zadowolenie dziecka to dla mnie największy komplement, choć zdaję sobie sprawę, że kilkuletni duży-mały człowiek ma inne spojrzenie na to, co szyję :) 

Dzięki córce dowiedziałam się, że worek może być też torebką na drobiazgi, kiedy będzie szła na spotkanie z koleżankami. Może być i tak :)